Bab 4 Pembangunan Ekonomi Dalam Konteks Hubungan Etnik Di Malaysia

     Dalam bab ini banyak menceritakan tentang ekonomi pada masa dahulu. Negara Malaysia ini banyak bahan mentah seperti bijih timah, getah, kelapa sawit, rempah, lada hitam & sebagainya. Ini menyebabkan Tanah Melayu pada sebelum kemerdekaan menjadi rebutan Negara barat. Dari situ banyaknya tenaga buruh diimport ke Tanah Melayu untuk bekerja seperti dari Negara China dan India. Kegiatan ekonomi pada masa itu banyak tertumpu di pantai barat menyebabkan ekonomi tradisional terpinggir.

     Selepas kemerdekaan, ekonomi di Tanah Melayu mula berubah setelah Draf Rancangan Pembangunan dibuat dan banyak Rancangan Pembangunan dilakukan sehingga sekarang. Dasar-Dasar Awam Kerajaan, Dasar Ekonomi Baru (DEB), Dasar Penswastaan dan Dasar Automobil Nasional antara rancangan yang membantu perkembangan ekonomi di Malaysia.

     Manakala Konsep ekonomi dalam Islam terbahagi kepada dua iaitu Konsep cipta& hak milik. Dan yang kedua ialah Konsep tauhid, rububiyah & tazkiyah.

     Hak milik dalam ekonomi Islam tidak mutlak, namun ia terikat dengan hukum syarak demi kepentingan sejagat & mencegah kerosakan dimana manusia sebagai khalifah Allah. Hak milik harta dalam Islam pula terbahagi kepada dua iaitu hak milik khusus & hak milik umum.

     Hak milik khusus adalah hak milik perseorangan. Manakala hak milik umum ialah hak milik negara yang dimana ditadbir oleh pemerintah.

Bab 3 Perlembagaan Persekutuan Dan Hubungan Etnik

     Dalam bab 3 menceritakan tentang perlembagaan Di Malaysia. Perlembagaan merupakan satu set peraturan tentang hak, kuasa & prosedur. Perlembagaan ini menjadi satu sumber undang-undang tertinggi sesebuah negara. Di Malaysia sahaja mengamalkan perlembagaan bertulis yang dimana badan perundangan Dan kehakiman mendapat kuasa daripada perlembagaan.

      Penggubalan perlembagaan Di Malaysia melalui pelbagai fasa. Bermulanya dengan penubuhan Malayan Union yang tidak mendapat sokongan orang melayu, maka ianya berubah selepas penubuhan Persekutuan Tanah Melayu. Dalam perlembagaan Di Malaysia banyak menekankan hak-hak istimewa orang melayu dan bumiputera serta hak keistimewaan orang Islam bagi menjamin kedudukannya Di Malaysia.

     Perlembagaan Di Malaysia juga mempunyai persamaan dengan Piagam Madinah. Antaranya adalah kebebasan beragama, jaminan hak asasi kemanusiaan ketaatan kepada pemimpin dan hak mendapat perlindungan daripada kezaliman.

Bab 2 Sejarah Pluraliti Masyarakat Di Alam Melayu

     Pluraliti sebelum kerajaan Melayu Melaka berlaku secara semula jadi tanpa paksaan iaitu unsur budaya atau pun adat yang dibawa dari luar. Ia berlaku kerana Melaka mempunyai pelabuhan perkapalan. Dari situ bermulanya pusat penyebaran ilmu pengetahuan & sebagai pusat penyebaran agama Islam. Melaka juga menjadi salah satu faktor pusat Pluraliti masyarakat kerana sultan Melaka mempunyai sistem pentadbiran yang cekap membuatkan ramai pedagang datang ke Melaka. Selain itu, raja Melaka berkahwin dengan masyarakat pendatang menyebabkan berlakunya Pluraliti budaya secara asimilasi Di Melaka.

     

     Manakala Pluralistik dikatakan berlaku ketika zaman penjajah Di tanah Melayu. Mereka membawa bersama ideologi mereka yang prejudis. Mereka mengubah corak pentadbiran tanah Melayu kepada sekularisme iaitu memisahkan antara urusan agama daripada urusan pentadbiran, ekonomi, pendidikan & undang-undang.

Bab 1 Kesepaduan Dalam Kepelbagaian Di Malaysia

      Dalam bab ini ada menceritakan hidup dalam kalangan bermasyarakat. Di Malaysia saja mempunyai pelbagai kaum, bangsa dan agama. Oleh itu, perpaduan dalam kalangan masyarakat plural perlulah saling hidup bersama-sama dan bertolak ansur.

      Konsep masyarakat perlu difahami bagi meneruskan kelangsungan hidup dan memupuk semangat kerjasama antara masyarakat. Ciri masyarakat adalah hidup secara berkelompok Dan perlu berinteraksi antara satu sama lain.

Masyarakat dalam Islam disebut ummah yang dimana masyarakat yang mengambil seluruh ajaran Islam sebagai cara hidup dan sebagai pegangan serta rujukan dalam hubungan individu dengan masyarakat.

      Beralih pula pada pembahagian budaya yang dimana dibahagi kepada dua jenis iaitu budaya material (kebendaan) yang bersifat seperti makanan, peralatan, pakaian untuk sesebuah etnik. Manakala yang kedua adalah budaya non-material (bukan kebendaan) seperti adat, tarian kepercayaan sesebuah etnik.

     Konsep bangsa, ras dan etnik pula merujuk kepada sesebuah kaum yang dimana bangsa merujuk kepada suatu kelompok manusia manakala ras pula merujuk kepada rupa paras atau fizikal yang ada pada sesebuah etnik. Manakala etnik pula merujuk kepada kelompok manusia yang berkait kepada sebuah warisan.

     Dalam kalangan masyarakat tidak boleh ada sifat seperti prejudis, stereotaip dan diskriminasi yang dimana memberi pandangan dan pemikiran negatif mengenai kelompok etnik yg lain.